รีวิวหนังสือเล่นๆ ละกัน เราเพิ่งอ่านหนังสือจบ หลังจากสลัดตัวขี้เกียจ หาเวลาอ่านหนังสือที่ซื้อมาจบไปสองเล่ม ว๊า แย่ๆ ปกติอ่านมากกว่า 2 เล่มต่อเดือนนะเนี่ย เอาเป็นว่ามาดูกันแล้วกันว่าอ่านเรื่องไรเนอะ แชร์กันหน่อย แนะนำกันได้ค๊า
หนังสือ : Herr Jensen Steigt Aus/ ชายผู้ถอนตัวจากโลก
สำนักพิมพ์: สำนักพิมพ์วงกลม
เล่มนี้ได้มาจากงานสัปดาห์หนังสือครั้งที่ผ่านมา ลดเหลือ 100 บาท สิ่งที่ทำให้อยากลองอ่านหนังสือเล่มนี้เพราะเห็นว่าเป็นวรรณกรรมแปลจากทางประเทศเยอรมัน เราเองก็ล้างลาจากภาษาเยอรมันนานแล้วเลยรู้สึกคิดถึง ประกอบกับไม่เคยอ่านงานเขียนประเภทวรรณกรรมร่วมสมัยจากประเทศนี้เลย จึงอยากขอลองท้าดู (เพราะมีคนบอกว่าอ่านยากนะ หนักนะ ยิ่งห้ามมันก็เหมือนยื่งยุยังไงก็ไม่รู้เนอะ)
เป็นหนังสือเล่มเล็กๆ อ่านภายในวันเดียวก็จบแล้วค่ะ การใช้คำไม่ได้ยาก ไม่ได้มีคำศัพท์อะไรหรูหรา เป็นการบอกเล่าจากสายตาของคนบรรยาย สลับกับบทสนทนาของตัวละคร ซึ่งตัวละครสำคัญคือคุณเจนเซ่น เป็นคนส่งจดหมาย ที่ตอนแรกอยากทำงานนี้ มีรายได้ อยู่ได้ เอาตัวรอดไปวันๆ ไม่ได้ต้องการความก้าวหน้าอะไร ไม่ได้อยากแข่งขันเป็นใหญ่กับใคร และเมื่อวันหนึ่งเขาตกงานขึ้นมา เขาจึงได้เปลี่ยนตัวเอง ตั้งคำถามกับตัวเองครั้งใหญ่ว่าความจริงแล้วการที่ทุกคนต้องเรียน ต้องทำงาน ตั้งความหวังโน่นนี่ มันจำเป็นจริงๆ หรือเปล่า หรือเป็นเพราะสังคมบีบให้เป็นเช่นนั้น
อ่านไปแรกๆ จะคิดหมั่นไส้ตัวละคร หรือรำคาญเล็กน้อย แต่อ่านไปเรื่อยๆ จะเริ่มสงสัย เพราะวิธีการเขียนบรรยายต่างๆ กระตุ้นให้ผู้อ่านได้คิดตาม อีกทั้งเรื่องเหล่านี้ก็เป็นเรื่องใกล้ตัวเรา ไม่ใช่เรื่องแฟนตาซีแต่อย่างใด จบเรื่องแล้วบางคนอาจคิดว่า "อะไรเนี่ย เรื่องอะไร หมายความว่าไง" แต่มันเป็นเรื่องดีที่เราคิดแบบนั้น เพราะคำถามเหล่านั้นบังคับให้เรานั่งไตร่ตรองว่าตัวละครเหล่านี้ต้องการอะไร จนเราต้องเปิดหน้าบทวิเคราะห์ในตอนท้ายว่าคนอื่นเขามีความคิดเห็นกับเรื่องนี้เหมือนตัวเราหรือเปล่า
เรื่องที่ 2 นักเขียนคนโปรดของเราเอง คุณวินทร์ เรียววารินทร์ ได้มาจากงานหนังสือเช่นกัน
หนังสือชื่อ: เส้นสมมุติ
ซื้อจากบู๊ทหนังสือคุณวินทร์
เป็นหนังสือในสไตล์ "สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน" รวมเรื่องสั้นหลายๆ เรื่อง หลายๆ แนว (แต่ไม่หลากหลายรูปแบบเท่ากับหนังสือ "สิ่งมีชีวิตที่เรียนกว่าคน") ตามสไตล์วินทร์เหมือนเดิมก็คือ แต่ละเรื่องเป็นการจบแบบหักมุม สะท้อนสังคม พูดผ่านตัวละครแบบตรงไปตรงมา เจ็บๆ แสบๆ คันๆ เหมือนโดนเอากระดาษทรายมาถูตัวยังไงยังงั้น
ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่า "สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน" สนุกกว่า อาจจะเป็นเพราะตัวเองอ่านของนักเขียนคนนี้มาเยอะแล้วหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ เพราะบางเรื่องก็พอเดาออกว่าจะจบอย่างไร
ไว้แค่นี้ก่อนละกัน มีไรเพิ่มเติมจะมาแชร์นะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น