ใกล้แค่เอื้อม

Jim Thompson's House & Museum

บางทีของดีที่อยู่ใกล้ตัวเรากลับไม่ใฝ่หาหรือเสพรับเอาไว้ กลับไปไขว่คว้า เสาะแสวงหาที่อันไกลโพ้นออกไป ไม่ได้คิดว่าสิ่งที่ไกลตัวนั้นไม่ควรรู้หรือต่อต้านการไปที่นั่นแต่อย่างใด เพียงแต่การหวังอยากจะไปในที่แสนไกลนั้นๆ มันเหมือนฝันลมๆ แล้งๆ และเมื่อฝันมากๆ บางทีไม่ได้ไป ก็จะพลอยทำให้เศร้าว่าทำไมเราไม่ได้ไปสักที

ผู้เขียนเองก็อยากบอกว่า กรณีข้างต้นตนเองเป็นบ่อยเหมือนกัน พอเมื่อไม่นานนี้ เป็นโอกาสอันเหมาะ แอบปลีกตัวออกมาและทนกับอากาศร้อนเล็กน้อย จึงได้ไปเยี่ยมบ้านบุคคลสำคัญที่ทำให้เมืองไทยมีชื่อเสียง นั่นก็คือบ้านคุณจิม ทอมป์สัน ชาวอเมริกาที่ตัดสินใจย้ายมาอยู่เมืองไทยถาวรหลังปลดประจำการราชการกองทัพสหรัฐฯแล้ว คุณจิมรักและหวงแหนในศิลปะ เอกลักษณ์ของไทย โปรโมทผ้าไหมไทยไปยังต่างแดนจนเป็นที่รู้จักกันในนาม King of Thai Silk หรือ ราชาไหมไทยนั่นเอง

นั่งรถไฟฟ้าลงสถานีสนามกีฬาแห่งชาติ จากนั้นเดินเข้าซอยที่มีบันไดเลื่อนขึ้นบีทีเอสนั่นแหละค่ะ เดินเข้าไปจนสุดซอย ทีแรกผู้เขียนคิดว่าเข้าถูกซอยหรือเปล่า เดินมากลางซอยแล้วยังไม่เห็นป้ายเลย แต่ก็เชื่อว่าน่าจะถูกเพราะเห็นชาวต่างชาติเดินเข้าไปเรื่อยๆ แน่นอนว่าระหว่างเดินเข้าไปก็จะมีไกด์หลอกๆ (ไกด์ผี) อยู่เป็นระยะ ก่อนถึงบ้านคุณจิม จะเป็นห้องสมุดวิลเลี่ยม วอร์เรน ผู้เขียนชีวประวัติคุณจิม ทอมป์สัน ห้องสมุดแห่งนี้อาคารเป็นแนวโมเดิล และมีกิจกรรมงานศิลป์ร่วมสมัยอยู่บ่อยครั้ง หากใครเลยเข้าไปชม เข้าไปร่วมกิจกรรมก็มาเล่าให้ฟังกันบ้างนะคะ ถัดตัวห้องสมุดนั่นก็คือบ้านและพิพิธภัณฑ์จิม ทอมป์สันนั่นเอง

เมื่อเดินเข้าไปทางซ้ายมือจะเป็นอาคารจัดนิทรรศการ (ส่วนใหญ่แนวศิลปะ ภาพยนตร์) ชั้นล่างเป็นร้านขายของ ทางด้านขวาจะมีที่ซื้อตั๋วเข้าชม สำหรับผู้เข้าชมผู้ใหญ่ราคา 100 บาท เด็กหรือนิสิต นักศึกษา ราคา 50 บาท งานนี้เป็นคนไทยก็ต้องเสียนะคะ ถัดจากที่ขายตั๋วเป็นร้านอาหารไทยที่มีบ่อปลาคราฟตัวโตว่ายไปมา ถึงผู้เขียนจะเข้ามาเยี่ยมในวันที่อากาศแสนร้อน แต่รอบๆ บริเวณบ้านกลับร่มเย็น มีต้นไม้ใหญ่บังแดดให้สำหรับคนที่กลัวสิวและฝ้า

พนักงานต้อนรับแต่งตัวแบบไทยประยุคเรียบร้อย ส่งยิ้มหวานเชื้อเชิญให้เข้าไปลงชื่อก่อนมีไกด์พานำเที่ยว ผู้เขียนไปกับคุณแม่ เป็นนักท่องเที่ยวคนไทยเพียง 2 คนในวันนั้น ก็คิดว่าคงได้ไปรวมกลุ่มกับชาวต่างชาติที่ใช้ภาษาอังกฤษสักกลุ่ม และตัวผู้เขียนคงได้ทำหน้าที่ล่ามให้คุณแม่เป็นแน่แท้ พอถึงเวลานัดแล้ว กลับมีไกด์ใจดีคนไทยเข้ามาทักทายพาเราเดินชมและพูดภาษาไทยตลอดการเดินชมในบ้าน ผู้เขียนแอบได้ยินไกด์ภาษาอื่นๆ นำเที่ยวชาวต่างชาติอยู่บ้าง ฟังแล้วแอบอิจฉา อยากรีบกลับไปฝึกภาษาที่ 3, 4, 5, 6, 7, 8……. เลยทีเดียวเชียว สำเนียงเป๊ะมากค่ะ

บ้านคุณจิมนั้นเป็นบ้านไม้สัก ทรงไทย 6 หลัง ที่นำมาประกอบและดัดแปลงให้กลายเป็นบ้านหลังเดียว มีสัดส่วนต่างๆ สามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างคุ้มค่าในทุกสัดส่วน มีชั้นล่างไว้วางรองเท้า มีห้องสะสมเครื่องชามโบราณ ผืนผ้างานศิลป์ที่หาดูได้ยาก รวมถึงพระพุทธรูปมากมายที่คุณจิมสะสมไว้ด้วย ตัวอาคารบ้านทั้งหลังมีการตกแต่งในลักษณะของชาวตะวันตกที่ชื่นชอบงานศิลปะของทางตะวันออก แต่ยังคงสภาพบ้านและบรรยากาศให้เหมือนอยู่บ้านไทยเดิมมากๆ ห้องที่น่าสนใจที่สุดสำหรับผู้เขียนคือห้องรับรองแขกที่นอกจากผ้าปูเตียงจะเป็นลายไทยแบบบนฝาผนังวัดแล้ว ยังมีห้องน้ำที่ทางไกด์ใจดีบอกว่าเป็นห้องน้ำแบบชักโครกทันสมัยอีกต่างหาก หากแต่เป็นความประสงค์ของคุณจิมที่ไม่อยากให้เปิดให้สาธารณชนเข้าชม (เลยอด) อีกห้องที่น่าสนใจคือห้องทำงานของคุณจิมที่มีติดแอร์ตัวเล็กๆ ไว้ด้วย และแอร์ตัวนั้นก็ยังใช้งานได้อยู่ ก่อนจากกันไกด์ผู้ใจดีบอกเราว่า ความจริงแล้วมีทัวร์ไปเที่ยวไร่ไหมของจิม ทอมป์สันด้วย อยู่ที่โคราช เปิดเป็นบางช่วงเท่านั้น ฟังแล้วก็หู่ผึ่งอยากไปเที่ยวอีกแล้วค่ะ แต่เดี๋ยวต้องหาข้อมูลก่อน หรือใครใจดีอยากมาเล่ามาบอกก็เชิญเลยค่ะ

ด้วยอากาศที่ร้อนผู้เขียนเลยเดินเล่นในร้านขายของ ชาวต่างชาติชื่นชมเลือกซื้อผลิตภัณฑ์ที่ทำจากไหมไทยไปเป็นการใหญ่ แอบได้ยินสองสามีภรรยาคู่หนึ่ง ยืนอ่านคำทำนายไทยโบราณที่ทำเป็นของที่ระลึกด้วยความสนุกสนาน ปนแปลกใจ อ่านจบก็บอกกันว่า ซื้อไปสักอันแล้วกันนะ แค่ 2 ปอนด์เอง อืมมม มันถูกสำหรับเขาซินะ สำหรับผู้เขียนแล้ว ข้าเข้าชม 100 บาทนี้คุ้มมาก ทั้งบรรยากาศและความรู้ที่จะได้รับจากไกด์หลากภาษา เงินทั้งหมดนี้นอกจากใช้ทำนุบำรุงสถานที่อันมีความสำคัญยิ่งของไทยเรานี้แล้ว ยังแบ่งส่วนหนึ่งไปช่วยโรงเรียนคนตาบอดอีกด้วย ของดีอยู่ใกล้แค่เอื้อมแค่นี้ อย่าลืมแวะไปลองสัมผัสบ้างนะคะ  

Free Day

It’s been a while that I didn’t sit on the reddish sofa and watch moving picture from a giant screen. Especially, a person who just start the first job, try to balance many activities in her schedule and also the price of ticket in Thailand is expensive (approximately 160 Baht each). However, last week found I the precious free stuffs.

Geothe Insitute’s event had German Film week, which started from 20 – 26 February 2012. In my mind think only “Ich mochte eine Film sehen und Deutsch gehoren lesson.” (forgive me if my Deutsch is not good since I had learned long time ago), which could shout in English as “I want to see movie and my Deutsch listening lesson.” . Moreover, it’s free! After I went through with film list, I decided to go with Romantic Comedy called “Lila Lila” on Saturday evening.  Sending the mail was the next thing, in the next few minutes, there was a reply from officer of Geothe said that there were seats available for me and asking how many ticket I want. Oh holy……..! I forgot that normally people went to cinema with someone. Then, hurriedly me asked around and thought that I was silly to waste such time because there’s no one in my friend’s list will go to see German film with English subtitle. “I think I will go alone, so just one ticket for me” that was my answer.

On Saturday 25^th February, 2012 was the day! The movie started around 19.00 p.m., going before time and filling my stomach with Ham+Cheese sandwich. The meal was free by paid with Starbuck cash card I had as my New Year lucky draw. Find the name from the booking list, getting the ticket and ready to see Lila Lia.

I’d got seat G9 where I sat quite close to screen and in the middle of the whole theatre. You might think it sounded great, but will you feel strange if the next 4 seats (both left and right) had no one. Yes, no one, just only me! So I had 2 things on my mind. First if the staff I talked through email made some kind of joke? Or he was just so kind and booked the middle because he thought it is the best seat. I laughed to myself, feeling graceful that he gave me new and strange experience of seeing movie like this.

Now, talking about the “Lila Lila” was about a story of David Kern, the waiter, who fell in love with Marie Berge, a literature student. He tried to impress this lovely girl by lying that the novel that he accidentally found in the tray of antique he bought was his own work. Well, the girl impressed, fell in love with him and sent the copy to publisher. Surprisingly, loved by publisher and turned out to be a hit for market too. While he was giving autograph for fans, one man named Jackey came and claimed he was the author of Lila Lila (which supposed to be dead long time ago by car accident). A mess came from Jackey trying to control and be part of David’s famous. Until he felt unhappy and Marie broke up with him. One day, David found out that Jackey was a fault like him. He knew the author, but not the real author. Jackey was trying to stop angry David and fell off the hotel’s balcony. David wrote for the first time a story named “Das Nachttisch” or a bedside table about Marie and him. Well like other Romantic, it ended happy with Marie came back to him.

It might sound simple, but to watch and see different kind of joke and the way of human expression is kind of fun and very interesting in my opinion. Thank you for free stuffs that make my free day not just another silent day.